و مكدبتش خبر لقيتها فعلا بتقولى انها كلمت طنط فاتن و جايا هى وحاتم بكره فعملى حسابك بقى, و بصراحه انا كنت قلقانه جدا بقول فى عقل بالى يمكن اكون انا اللى نحس علشان كده مفيش عريس عدل راضى ييجى, يا ترى يا حاتم هتكون انت كمان عامل ازاى اوووف بجد زهقت الموضوع لو مش مشى بكره كويس خلاص بقى بلاها جواز و أنا ياعنى هتسرع على ايه مانا كده كويسه.
بس الغريبه ان العرسان كلها متفقه على شىء واحد انهم ييجوا يوم الجمعه الساعه 6 او بعد الصلاه كأنه قانون دولى معترف بيه بين العرسان..بس الحق يقال حاتم جاى يوم أربع اه الساعه 6 بس على الأقل يوم مختلف يمكن ده يغير من الامور امور ربك هو العالم يمكن...
مش هعملكوا زى الأفلام العربى القديمه بقى و أقلكوا توتر فى الاجواء نظرات من امى بأمل و حسره و حيره مثلى تمام, حرصها على ان يكون كل شىء كامل مكمل بما فيهم انا طبعا دعوات من ساعت ما رجعت من الشغل على غرار ربنا يكرمك و يجعل فيه القبول يا حنين يابنت بطنى آآآمين, لالالا أنا هوفر عليكوا الكلام ده كله مع انه حاصل بس بلاش التفاصيل اللى مش هتفيد غير انها توتركم معايا.
بعد ما كل شىء بقى تمام دقت الساعه6 بلاشىء ثم 6.30 بلا أحد, بصراحه قلت الراجل شكله طفش من قبل ما ييجى, كويس برده و ماله و ماله بتحصل فى أحسن العائلات, و فى عز القلق و الأسئله الكتيير دقت الساعه 6.50 و ألاقى جرس الباب رن, طلعت طنط فاتن أستقبلتها انا و أمى و بعديها دخل حاتم, و هم فى أعتذرات و أحراجات بسبب زحمة الطريق اللى معرفوش منها يوصلوا فى الميعاد و أنا بقول فى عقلى لا منطقى زحمة طريق يبقى انت اكيد فى مصر و فجاه وجدتهم يدحكون و قال ليا شكل دمك خفيف يا حنين هنا اكتشفت ان أنا قلت جملتى بصوت عالى مش فى سرى.
طيب طيب هقلكوا مواصفاته هو طول بعرض مش وسيم اوى لكن شكله مقبول يعنى ينفع يكون الفارس اياه, بس المهم كمان الشخصيه لان ديه اللى باقيه وهعيش معاها بجانب الشكل طبعا, وبعد الضيافه ابتدى الكلام معايا على قد ايه هو عصامى و أنه بنى نفسه بنفسه لأن مش بيحب حد يكون ليه الفضل عليه, و انه متدين بس بعتدال و أن هيراعى ربنا فى زوجته و كلام من ده كتير غير أنى لقيته مهتم بمجالى مش بينظر ليا نظرة دكتورة المجانين, بصراحه قلت يمكن مهتم بمجالى علشان أهتم بيه و يلفت انتباهى بس الحق يقال ده كان ملامح الفضول باينه عليه, و عدى اللقاء على سلام و قاموا روحوا فودعناهم.
و بعديها على طول ماما جائت لتعرف رأيي فيه هل مناسب ولا لأ طبعا قلتلها مبدئيا كويس بس انا محتاجه قاعده تانيه معاه لقيتها طبعا شاطت و زعقت و تسألنى ليه وبتاع أيه, الراجل كويس لزومها ايه القعده التانيه فرديت عليها قلتلها هو سلق بيض لازم قعد معاه تانى أشوف أنطباعى هيتأكد ولا لأ كده يا امى افهمينى..لقيتها فعلا هديت قالتلى خلاص يومين كده و أكلم طنطك فاتن و أقلها اننا محتاجين قاعده كمان.
خلال اليومين دول قعد عقلى يقنعنى بالمنطق قد ايه هو راجل و انسان كويس فليه لأ قعدى معاه قاعده كمان ولو فضل الأنطباع زى ما هو يبقى خلاص ترفدى ليه , كلام العقل منطقى بس ليه دايما مش بيرضى بيه القلب, اه مش بيرضى. بالرغم ان حاتم حد مناسب اوى إلا أن قلبى مش سعيد بيه و حاسه إن قلبى كان طفل متهور مدمر و لذيذ شقى و مش بيهدى أبدا لكن اول ما سمع كلام عقلى قعد فى الكورنر حزين و مش فارقه معاه كتير و مهما العقل يحايله يبصله قلبى كأنه بيقول ليه خلاص باظت أعمل اللى أنت عايزه مش فارق معايا كتير..بتقولولى ايه الحزن و الكآبه ديه هقلكوا أصل القلب لما بينكسر او يستوحد بيكون الحزن مكانه و الكآبه عنوانه.
المهم فات اليومين وماما قالتلى انها كلمت طنط فاتن و أتفقوا خلاص أخدت الخبر و قلت طيب وقلبى طلع تنهيده كأنه بقولى حنين أنا بموت بحاول أعيش بس انا بموت علشان يدخل عقلى يقولوا كلمتين محترمين يرجعوه إلى حالة صمته تانى, ده كان أول نقاش يحدث بين قلبى و عقلى و فى عز النقاش ده لقيت أتصال, لقيت حاتم بيتصل بيا علشان يقولى........
